Het avontuur zit er eerder dan voorzien weer op!

De afgelopen 10 dagen waren geweldig! Mijn ouders waren op bezoek en we hebben enorm genoten. Niet alleen van het feit dat mijn vader het dagelijks uitpakken van de vaatwasser voor zijn rekening nam of dat mijn moeder de snijbonen sneed, waardoor er eens iets anders op het menu stond dan wortelen, broccoli, bloemkool of sperziebonen, maar van het gezelschap en de gezelligheid in huis.

Tess en ik hebben het samen ook gezellig hoor, maar wanneer zij ‘s avonds naar bed is is het stil en duurt de avond lang. Én als Tess hier ergens haar opgedane energie voor gebruikt dan is het wel om flink de puber uit te hangen incl bijbehorende grote mond ( jaahaa echt… onze keurige Tess kan het ook) en de ‘jah doe ik straks’ of ‘ moeten we echt naar het strand? Daar is geen WiFi!’ .

Afijn, terug naar de dagen met mijn ouders. We gingen met zijn vieren op zoek naar de kapel met echte oude schedels in Faro en die vonden we, maar bleek helaas gesloten te zijn die dag. We klommen over de indrukwekkende rotsen in Carvoeiro, en bezochten ook het dorpje zelf waar we per toeval een dagopvang voor Portugese senioren tegenkwamen waar we ,met handen en voeten, even met de oude Portugese dames kletsen. De oude heren die waarschijnlijk bij deze dames hoorden troffen we later aan op een bankje in het zonnetje waar ook zij zich prima leken te vermaken.

We kochten eindelijk een ‘Coelho’ (konijn) om te eten. Tess vind het eten van een konijn zieliger dan dat van een kip, koe of varken dus dat was er nog niet eerder van gekomen. Even twijfelde ik zelf ook of ik dit konijn wel zou gaan eten… je koopt ‘flappie’ hier namelijk inclusief kop en alle ingewanden. Gelukkig is mijn moeder een boerendochter die haar hand er niet voor omdraait om het beestje eigenhandig van kop, longen, lever én staartje te ontdoen. Een beetje kruiden erop en lekker lang stoven stond garant voor een overheerlijke maaltijd!

Afgelopen vrijdag hadden we de kans om een rondleiding te doen bij de kurk fabriek in Sao Bras Alportel. Kurk is iets dat je hier in de Algarve echt overal ziet in de vorm van tassen, placemats, brillenkokers, portemonnees etcetera en is een belangrijk product van inkomsten. Het was dan ook enorm interessant en leerzaam om te zien hoe de productie van kurk, volledig met de hand, gaat. Omdat ik niet wil spoilen voor lezers die zo’n bezoek op hun lijstje hebben staan zal ik hier niet verder over vertellen.. als je het wel graag wil weten kan je altijd een berichtje sturen.

Tess neemt een mooie brillenkoker en portemonnee van kurk mee naar huis, en dat brengt me meteen op een plot twist!

Want hoe heerlijk het weer hier is, hoe fijn we het hebben en hoe boven verwachting goed het hier ook met Tess gaat; we hebben heel last minute besloten om met mijn ouders mee terug te vliegen naar Nederland. Gisteren begon mijn moeder met inpakken van hun koffers en kwam het besef dat we hen weer uit moesten zwaaien omdat zij naar alle lieve mensen in Nederland gaan die wij zo missen en wij hier nog ruim 2 weken ‘moeten’ blijven…alleen!

Ik werd ineens overmand door verdriet én dat rottige gevoel van heimwee waarover ik in een eerdere blog al schreef. Snikkend in de armen van mijn moeder zei ik dat ik graag naar huis wil en al had gekeken of er nog plek was in hetzelfde vliegtuig als dat van hen. Daadkrachtig als mijn moeder is zei zij direct dat ik moest boeken, terwijl ik Tess nog huilend vroeg of ze het niet erg vond én mijn ouders stellig zeiden dat Tess daar niets van te vinden heeft en dat ik nu even voor mezelf moet kiezen, zocht zij het telefoonnummer van Transavia al op. Een half uur later was ons vliegticket om geboekt, de eigenaresse van het appartement ingelicht, had ik Mark al huilend aan de telefoon gehad om te vertellen dat we thuiskomen én nichtje Logan super blij gemaakt met het nieuws dat Tess en ik toch op haar verjaardag komen! Nog geen uur later waren met hulp van mijn ouders de koffers ook al ingepakt. Daarna dronken we nog 1 keer een cappuccino bij ons favoriete café restaurant in de haven.

Over een paar uur stappen we op het vliegtuig terug naar huis en we kunnen niet wachten om Mark weer te knuffelen én al die andere lieve mensen die we zo hebben gemist! Ons overwinter avontuur zit erop.. voor deze winter! Volgende winter willen we het wel weer gaan doen maar dan moeten we zorgen dat het met ons gezinnetje compleet kan! Misschien heb ik over een paar dagen wel vreselijk spijt dat ik Tess heb ‘meegesleurd ‘ terug naar Nederland maar voor nu voelt teruggaan naar iedereen die we missen als luisteren naar mijn hart, en dat klopt altijd…!