Roadtrip dag 2 en 3

Met een verse cappuccino to Go gingen we op weg naar Parijs. Door de lockdown in Frankrijk was er echt bijna niemand op de snelweg, dus dat reed lekker door. Rondom Parijs hadden we wel even vertraging omdat er COVID-19 controles waren. We werden er gelukkig niet uitgepikt en konden doorrijden.

Met het foute uur van Q-Music door onze auto speakers zit de sfeer er in de auto nog steeds prima in. Al vraagt Tess af en toe wel of het iets zachter mag. Of ze dan de muziek of onze zangkunsten bedoelt laten we in het midden. Zij ligt languit op de achterbank te Netflixen en klaagt geen moment over de lange rit.

Onderweg stoppen we voor een korte plaspauze en eten daar op de parkeerplaats langs de snelweg nog even snel een broodje in het heerlijke warme zonnetje. We wisselden van bestuurder zodat we met gemak weer een uurtje of 3 door konden rijden, nu het zo lekker ging onderweg wilden we eigenlijk toch nog dezelfde dag doorrijden naar Spanje.

Toen we Frankrijk bijna uit waren stond er bij een van de laatste tolpoortjes een opstelling van de Franse gendarmerie. We moesten stoppen en de agent vroeg ons om de ‘attestation de déplacement’ Het land is in lockdown en we mogen zonder noodzakelijke reden niet op straat zijn. We hebben de formulieren wel uitgeprint in de auto liggen maar omdat ze maar een uur geldig zijn hebben we ze (nog) niet ingevuld. Toen ik mijn auto gordel los wilde maken om de formulieren te pakken vroeg de iets wat ongeduldige agent ons waar we eigenlijk naar toe gaan. ‘Portugal’ antwoordden we in koor. ‘It’s okay, bon voyage!’ zei de agent en we mochten verder rijden.

Een half uurtje later zagen we in de verte de Pyreneeën opdoemen en een paar kilometer verder reden we de Spaanse grens over! Ik stuurde de eigenaresse van het appartement een Whatsapp bericht dat we Frankrijk uit waren. Zij antwoordde met een nieuwsartikel waarin staat dat door Frankrijk reizen vanaf 13 november ook niet meer toegestaan was voor mensen die willen overwinteren in Spanje of Portugal. Om ons niet ongerust te maken had ze ons dit bericht nog niet mee gestuurd toen ze ons de dag ervoor vroeg hoe de reis verliep. Heel fijn! Als we dit hadden geweten had vooral ik toch echt wel met samen geknepen billen in de auto gezeten. De hele rit voelt toch al een beetje alsof we iets doen dat niet mag…

Inmiddels hadden we via booking.com een kamer gevonden in een mooi hotel in Spanje, na onze ervaring van het motel in Frankrijk zijn we nu toch maar gewoon voor een 4 sterren hotel gegaan. De vriendelijke dame bij de receptie drukte ons op het hart dat we het hotel absoluut niet mochten verlaten tussen 22.00 en 06.00 uur in verband met de avondklok en dat ze eventueel een maaltijd voor ons kon laten komen op de kamer. We waren natuurlijk voorbereid op de gesloten restaurants en hadden al wat meegenomen van huis. Dus zaten wij gisteravond aan een lekkere kip/pesto pastasalade met een glas rode wijn en deed Tess zich te goed aan een wrap met zalm. De meegebrachte bordjes en het bestek waste ik na het eten met een scheutje douchegel af in de wastafel. Een soort van camping gevoel in een hotel.

Na een nacht goed slapen waren we vanmorgen al om 07.00 uur gedoucht en aangekleed en klaar om weer te vertrekken. We konden in dit hotel wel een ontbijt nemen maar voelden ons, gezien de COVID-19 uitbraak in dit deel van Spanje, niet comfortabel bij een ontbijt in buffet vorm. Gelukkig gaat Tess (als echte puber) niet op reis zonder tosti-ijzer dus stond Mark om 07.10 tosti’s te maken waarna we met een coffee to GO onderweg gingen naar Portugal!

Met nog zo’n 1000 kilometer voor de boeg reden we met zonsopgang door een prachtig berglandschap en keken onze ogen uit. Niet alleen naar het prachtige landschap maar ook omdat we door het panorama dak van onze auto imposante roofvogels over (en bijna tegen!) onze auto zagen vliegen.

We reden in rood gebied, wat betekent dat we officieel de regiogrenzen niet over mogen. In Spanje is de noodtoestand afgekondigd waardoor regio’s zelf extra maatregelen mogen nemen in de strijd tegen COVID-19 en hoewel er op de matrix borden boven de snelweg veel werd gewaarschuwd voor ‘estado de alarma, controle estradas’ (alarmtoestand, controle wegen) konden we gelukkig zonder controle door Spanje rijden.

Terwijl we in de auto nog maar een potje 30 Seconds online speelden gingen we ongemerkt als een speer en om iets voor 15.00 uur Nederlandse tijd reden we Portugal binnen! Met nog zo’n 350 kilometer tot het appartement duurde het nog zeker 2,5 uur totdat we het vertrouwde beeld van Albufeira old Town en de zee weer konden zien! Morgen zijn we alle drie nog een dagje vrij omdat we dachten die dag nodig te hebben voor de auto rit, maar jullie begrijpen vast wel dat we die dag ‘nodig’ hebben om bij te komen van de reis. Op het strand genieten van de zon en een goed boek. En vooruit; omdat we de horeca moeten steunen bestellen we ook een bord verse calamares en een lekker glas koude rosé bij onze favoriete strandtent. Althans… als dat kan en mag, want vlak voor ons vertrek naar Portugal werd bekend dat ook Albufeira in een ‘lockdown light’ gaat, maar daarover in een volgende blog meer!