Om 05.30 uur worden we door mijn ouders ,met de nodige knuffels, uitgezwaaid op Eindhoven AirPort. We waren al online ingecheckt dus konden we snel door naar de bagage drop-off waar onze (iets) te zware koffers toch door mogen zonder bij betalen (#transaviaservice 😉).
Bij de douane word de rugzak van Tess er uit gepikt voor een drugstest, tussen al die pufjes/pillen/sprays zitten geen verdovende middelen dus we mogen door. Nog even een lekkere Caramel Macchiato van de Starbucks halen voor in het vliegtuig (die vervolgens niet mee mag aan boord en dus naar binnen word geklokt zonder er echt van te genieten) en dan zijn we klaar om te boarden.
Na een super leuk surprise feestje met familie & vrienden, een (tijdelijk) afscheid op werk & school en een toffe filmmiddag met de vriendinnen van Tess is het zover… inpakken!Maar wat neem je toch mee?
Het is midden in de nacht als ik wakker schrik van een piepend en proestend geluid. In een fractie van een seconde besef ik me dat dat geluid vanuit de voorste slaapkamer komt en mijn hart klopt in mijn keel. Terwijl ik mijn bril van mijn nachtkastje grijp werp ik een snelle blik op mijn telefoon, het is 03.10 uur.
Een bleek gezichtje met warmrode wangen… mensen die Tess niet écht kennen zeggen altijd ‘ wat een lekkere gezonde rode wangen heeft ze’. Dat die rode wangen juist helemaal geen teken van gezondheid zijn zeg ik de laatste jaren al niet eens meer.
Dat bleke gezichtje met vuurrode wangen liep me afgelopen vrijdag met afhangende schoudertjes langzaam tegemoet. Een zachte ‘hoi’ als ze de auto in stapt en geen antwoord als ik vraag hoe de Cito toets ging die ze op school heeft gemaakt.
Nog maar ruim twee weken tot vertrek en onze agenda’s zijn drukker dan ooit!
Tess zit volop in de Cito toetsen, naast alle andere basis & project toetsen die deze periode gemaakt moeten worden. En het gaat haar naar eigen zeggen goed af. (Werkwoord)spelling & begrijpend lezen is bijna afgerond, rekenen staat nog op het programma en daar ziet ze ook een beetje tegenop. Vorig schooljaar heeft ze ondanks gebruik van het klassecontactsysteem én de hulp van een juf aan huis toch veel lesstof gemist waardoor haar resultaten van rekenen achteruit zijn gegaan. Ze is enorm gedreven om dit op te halen, oefent elke dag (vrijwillig) rekensommen maar haar zelfvertrouwen heeft een flinke deuk opgelopen.
Alle formulieren voor de aanvraag van bijzonder verlof leerplicht zijn afgelopen vrijdag ingevuld én ondertekend. Dus we zijn ‘good to go’! Tijd om verder te kijken, want er moet nog meer geregeld worden voordat we vertrekken….
In April kregen we toestemming om met Tess te overwinteren. Wel op voorwaarde dat we een scholingsplan zouden schrijven, ze de lessen zou volgen via het KPN klassecontactsysteem en we afspraken zouden maken over het maken van de (Cito) toetsen op afstand. Geen probleem!
Toen het nieuwe schooljaar een week of 4 bezig was hebben we de intern begeleider van school gevraagd of er al duidelijkheid was over het afnemen van de Cito toetsen. Tess gaat natuurlijk volgend schooljaar naar het voortgezet onderwijs dus de Cito toets is dit jaar extra belangrijk.
6 weken voor vertrek kregen we ineens een verontrustend telefoontje van school… de leerplicht ambtenaar die zij had gesproken ,m.b.t. de afname van Cito toetsen, wist helemaal niets over de aanvraag voor overwinteren! We gaven aan dat er al toestemming was, lieten de mail waarin dit stond ook lezen maar tevergeefs. Er stond nergens in het dossier dat er akkoord was gegeven voor bijzonder verlof. En dan word het ineens heel onzeker of we wel weg kunnen…
Boven de roze wolk hangt een klein donker donderwolkje… we besluiten namelijk dat Tess en ik alleen naar Portugal gaan en dat Mark in Nederland blijft.
Als het al zo zou zijn dat Mark 3 maanden gemist zou kunnen worden op kantoor, zou het alsnog financieel niet slim zijn om ook onbetaald verlof op te nemen. Als we iets hebben geleerd de afgelopen periode dan is het wel dat overwinteren een heel kostbaar ‘geintje’ is.
‘Wij willen graag toestemming om met Tess te overwinteren aankomende winter’ typ ik in een mailtje naar de intern begeleider van de school van Tess. ‘Zoals je weet volgt ze de afgelopen jaren al lessen vanuit huis, en dat willen we dan graag doorzetten in het buitenland’ ga ik verder.
