Vrolijk kerstfeest!

Met nog een paar dagen voor Kerstmis was het kerstgevoel voor ons nog ver te zoeken. Hier geen donkere dagen voor kerst, niet uitwaaien in het bos en opwarmen met een kop hete thee en kerstkransjes. Geen mooi versierde boom op onze oude slee met daarover heen een bedje van nep sneeuw, terwijl ‘its beginning to look a lot like christmas’ van Michael Bublé door de speakers klinkt. Maar hier ook geen belachelijke drukte in de supermarkt, bij de bakker of bij de slager. Waar de Portugezen hun kerstboodschappen doen weten we niet, maar ook de dag voor kerst is het hier rustig in de supermarkt en is de 2 meter afstand prima te handhaven.

Een paar dagen voor kerst kregen we alle drie een sms’je op onze iPhone. ‘COVID-19: use mask, keep social distance, air spaces, do not prolong meals. Christmas is at the door, do not let the virus in!’ Waarschuwde de tekst ons. Een duidelijke herinnering dat er nog steeds corona is en dat we nog altijd waakzaam moeten zijn. Samen eten mag maar niet langer dan strikt noodzakelijk. Gisteren kregen we trouwens opnieuw een sms’je, met daarin de mededeling dat het vaccineren begint. Het is ook hier niet verplicht maar wel aangeraden. Als ik deze blog schrijf is de eerste Portugees al gevaccineerd, een 65 jarige man die al 43 jaar werkzaam is in de zorg!

Dat het kerstvakantie is merken we hier trouwens wel, er vliegen meer vliegtuigen over en we horen meer Engels en Nederlands om ons heen. We hoeven trouwens in veel gevallen niet eens te horen welke taal er word gesproken om te zien dat toeristen Nederlanders zijn. Nederlandse toeristen nemen het er, op zijn zachtst gezegd, goed van dat ze op vakantie zijn in een land waar de regels minder streng zijn dan in Nederland. Met 3, 4 of 5 huishoudens op het terras een biertje of wijntje teveel wegtikken zonder enige afstand is nog tot daar aan toe. Maar daar waar Tess en ik keurig staan te wachten in de rij voor een winkeltje omdat er maar 4 mensen tegelijk binnen mogen zijn, stampen de Nederlanders gewoon via de uitgang(!) naar binnen. Uiteraard zonder na te denken waar die rij bij de ingang toch voor zou zijn én zonder de handen te desinfecteren terwijl ze het ene na en het andere leuke dingetje vastpakken, even bekijken en weer wegzetten. Hoe zeggen ze dat in Turkije ook al weer? Kijken, kijken, niet kopen! O ja en gek genoeg moet je in Portugal je mondmasker over je mond én je neus dragen maar is het in Nederland blijkbaar ‘fesjun’ om het onder je kin te dragen. Als deze mensen typerend zijn voor veel meer Nederlanders dan vrees ik dat wij in Februari nog een paar maanden bijboeken.

Tess heeft kerstvakantie en wij werken door, maar daar waar het kan gaan we na werktijd toch nog even iets leuks doen. Afgelopen week gaf Tess aan graag een middagje alleen met mij op pad te willen, even gezellig meiden onder elkaar. In Nederland hebben we regelmatig een middag of avond met zijn tweeën. Dan gaan we shoppen, lekker borrelen bij ons favoriete café op de oude markt in Enschede of we gaan in onze pyjama’s tutten met gezichtsmaskertjes en make-up terwijl we een jank film kijken op Netflix onder het genot van een thuisbezorgde pizza.. Deze momentjes vallen nu weg want we zijn natuurlijk altijd met zijn drieën bij elkaar, we hoefden ons gelukkig niet schuldig te voelen want Mark had genoeg werk te doen en vond het volgens ons ook wel even prettig zonder die meiden van hem.

Tess en ik hebben de middag gezellig samen doorgebracht bij de strandtent beneden. Onder het genot van een lekker koud drankje en een schaaltje nootjes die we van de aardige ober kregen kletsten we gezellig over (puber)dingen die Mark niets aangaan en hebben we een paar potjes UNO gespeeld. Na die tijd via de ijssalon terug naar boven. Ik ben nog even de tassenwinkel ingedoken waar ik eindelijk een mooie kamelenlerentas kon vinden voor mezelf en Tess had toch écht nog een nieuwe zonnebril nodig dus die hebben we ook even gescoord.

Woensdag hadden Mark en ik allebei een vrije dag genomen, het was behoorlijk bewolkt dus besloten we een flinke wandeling te maken. We zijn naar de oude kasteel ruïne van Paderne gereden en hebben daar in de omgeving een prachtige wandeling gemaakt. Langs het water, de oude watermolen en voorbij allerlei oude ruïnes helemaal naar boven. Wat een prachtige omgeving! Helemaal op het bovenste punt, zagen we vreemde pootafdrukken in de natte ondergrond staan. Het waren duidelijk geen afdrukken van een hond, en naar onze mening te groot voor een kat. Portugal is het leefgebied van de lynx dus hebben we Tess en onszelf wijsgemaakt dat het vast een afdruk van een lynx moest zijn. Of dat het nou echt was of niet; het maakte onze wandeling wel een stuk spannender en zorgde ervoor dat de laatste meters omhoog aardig vlot gingen.

En toen was het kerst; in Portugal vieren ze alleen kerstavond en 1e kerstdag. Hoewel de horeca hier gewoon open is en we we daar veelvuldig gebruik van maken besloten we dat met kerst juist niet te doen. In de weekenden en doordeweeks is het namelijk erg rustig in de horeca, zitten we buiten en kunnen we met gemak afstand houden. Maar met kerst en oud & nieuw is het vele malen drukker in de horeca en dat vonden we niet Corona veilig. We besloten daarom dat we heerlijk Hollands gingen gourmetten op kerstavond, lekker met rundvlees & kalkoen. En eindelijk mochten de cadeaus uitgepakt worden! Mark kreeg natuurlijk zijn langverwachte Apple Watch 6 die dit jaar is uitgekomen. Het was trouwens nogal een uitdaging om die te vinden hier in Portugal. Niet zo gek ook, dat ding kost hier bijna een heel Portugees maandloon! In Portugal is het minimumloon van € 635 naar €665 gegaan, nog zo’n bizar verschil met Nederland he. Ik mocht bij de juwelier het een en ander aan mooie sieraden uitzoeken en Tess kreeg de ‘oude’ Apple Watch van Mark en had bij dezelfde juwelier een mooie zilveren ketting en oorbellen uitgezocht. Kortom we zijn alle drie enorm verwend deze kerst!

Eerste kerstdag hebben we met zijn drieën in onze eigen bubbel gevierd, lekker uitgebreid ontbeten en daarna FaceTimen met een deel van de familie in Nederland. Ons nichtje Fien heeft een paar weken geleden besloten dat ze ons op de hoogte wilde houden van alles in Nederland door middel van een journaal dat ze samen met haar zus Roos presenteert. Op kerstochtend werd er weer een uitzending naar ons verstuurd en daarin liet Fien ook horen hoe goed ze al kan lezen! Natuurlijk weer vochtige oogjes hier hoor… Bij ons vertrek kregen we van onze nichtjes Lieke, Sophie en Nienke enveloppen mee met daarin week opdrachten die we moeten doen. Het is elke week weer een feestje om een envelop open te maken en te lezen wat er in staat. Deze week zat er ook een spelletje in; Dobble. Dit is super toevallig ook het spelletje dat Tess vaak deed met de consulent zieke leerlingen die haar thuis bezocht en héél fijn; het eerste spelletje waar Mark dus echt vreselijk slecht in is! Je kan wel raden welk spelletje wij de afgelopen dagen veel hebben gedaan, tot ergernis van Mark die even een “Famke Louise” deed hoor; ‘ik doe niet meer mee’!

Tweede kerstdag is hier geen feestdag en was een gewone zaterdag. Wij besloten er toch een beetje een tweede kerstdag van te maken en omdat het nu weer rustig was in de horeca konden we uit eten. Ons kerstdiner vond dan ook plaats op het terras van de strandtent beneden met, in plaats van Glühwein, een heerlijke kan sangria. En omdat het hier met 15 graden een relatief frisse dag was konden we de kerst toch nog een beetje in kerststemming afsluiten met een heerlijk glas warme chocolademelk tijdens een frisse zonsondergang…