De laatste blog eindigde met het voornemen om een flinke wandeling te maken; en dat deden we! Een wandeling in de brandende zon bracht ons naar prachtige nieuwe plekken. Veel van die plekken zijn moeilijk bereikbaar; het gebied rondom de kliffen is onherbergzaam en je moet heel goed uitkijken waar je loopt maar leent zich voor heerlijke wandelingen waarbij je vrijwel niemand tegenkomt.
We streken uiteindelijk neer in een van de vele prachtige, op een barbecuende Portugese familie na, verlaten baaien die hier zijn en genoten daar de rest van de middag van de zon en de (ruige) zee.
Een paar dagen later reden we opgetogen naar ‘ons’ oude plekje in Albufeira; we kregen namelijk bezoek uit Nederland! Mijn ouders, jongste broertje, schoonzusje en kleine nichtje waren in Albufeira. Hoewel we elkaar ruim 3 weken geleden in Nederland nog hadden gezien was het echt heerlijk om ze nu zo dichtbij te hebben, 25 kilometer afstand is gevoelsmatig toch een heel verschil met 2700 kilometer afstand hè. Buiten ons werk en school om hebben we ze zoveel mogelijk gezien, leuke dingen gedaan en konden we bijna dagelijks gezellig samen (uit)eten. Zulke bezoekjes zijn zo ontzettend fijn en gek genoeg voelt het verblijf hier voor ons in zo’n week ook meer als vakantie, in plaats van een noodgedwongen verblijf in verband met de gezondheid van Tess; die trouwens echt steeds energieker en ondeugender wordt hier.
Helaas kwam aan dit bezoek ook weer een einde en na nog een laatste keer samen eten was daar tijd voor het afscheid. Afscheid nemen is altijd moeilijk, dus ook nu zaten Tess en ik na de afscheidsknuffels weer huilend in de auto op weg terug naar ons huis. Het missen van vrienden/vriendinnen, familie en andere mensen thuis lijkt wel elk jaar erger te worden; voor ons een goed moment om onze blik op het overwinteren eens te verruimen en na te denken of er niet een andere constructie te bedenken is… Enfin; na een flink potje janken en het opwegen van de paar nadelen van het overwinteren tegen de vele voordelen lukte het ons om er een dosis galgenhumor tegenaan te gooien en het verdriet los te laten! We gaan er gewoon een hele fijne tijd van maken de komende 9 weken.
Dat Corona in Nederland flink oplaait en daardoor veel dingen weer op afstand moeten gebeuren is voor ons toch wel een voordeel; zo konden we via een live stream toch nog bij het afzwemmen van ons nichtje Fien zijn! De volgende dag ontvingen we van haar en haar zus Roos weer een nieuwe uitzending van het journaal. Zo ontzettend leuk; ze maken als we niet in Nederland zijn elke 2 á 3 weken een journaal voor ons waarin ze vertellen wat ze hebben meegemaakt. Even voor jullie beeldvorming; de dames zitten dan als echte nieuwslezers aan de tafel met een glaasje water en een naambordje op tafel terwijl ze verslag doen van bijvoorbeeld het afzwemmen, een proefles op de dansschool en het maken van de Sinterklaas surprise. Wij gaan altijd echt even met z’n drieën voor deze journaals zitten en genieten er enorm van!
Gisteren moesten we noodgedwongen naar Faro AirPort rijden, mijn broertje had zijn portemonnee in de huurauto laten liggen en deze moesten we ophalen en opsturen naar Nederland. Mark heeft een vervelend buikgriepvirus te pakken, dus Tess en ik gingen met z’n tweeën op pad. Omdat Faro nog best een eindje rijden is voor ons besloten we er maar een leuke dag van te maken. We gingen Sinterklaas inkopen doen en brachten een bezoek aan de ‘capela dos ossos’, een bottenkapel die al een tijd op onze lijst stond om te bezoeken.
De kapel maakt deel uit van een prachtige 18e eeuws lieve-vrouwen kerk ( igreja da Nossa Senhora do Carmo). Aan de achterkant van de indrukwekkende kerk leidt een kleine deur naar de ommuurde tuin waar je de bottenkapel vind. De bottenkapellen in Portugal zijn gebedshuizen waar het plafond en de muren bestaan uit menselijke resten; in deze kapel vind je zo’n 1250 skeletten uit het jaar 1816. Het is even indrukwekkend als luguber als je in deze kapel staat, en dat is precies de reden waarom ze bestaan uit menselijke resten. Boven de deur staat namelijk ‘para aqui a considerar que a este estado has de chegar’ wat zoiets betekent als: stop hier en bedenk dat ook jij deze staat zal bereiken. Een mooi moment van bezinning!
