Onze draai gevonden!

Na een dagje acclimatiseren is het ‘echte’ leven hier weer begonnen en hebben we onze draai helemaal gevonden. Tess en Mark hebben een rustige werkplek op de slaapkamers en ik heb een heerlijk rustig plekje kunnen creëren in de woonkamer; een fijn plekje waar de ochtendzon heerlijk naar binnen schijnt en afgeschermd van de rest van de woonkamer door een kamerscherm dus met de nodige privacy.

Zo’n eerste week is altijd even wennen, sommige docenten van Tess vergaten haar in te bellen en een invaller van Grieks vergat dat Tess op afstand een toets moest maken. Dat laatste vond Tess zelf natuurlijk geen enkel probleem; ze had ons al geprobeerd over te halen om uitstel te vragen omdat ze naar eigen zeggen weinig tijd had gehad te leren door de lange reis hier naartoe. ‘Streng’ als wij zijn gingen we daar natuurlijk niet mee akkoord, dus dat de inval docent vergat dat Tess op afstand mee had moeten doen kwam haar wel erg goed uit. Van uitstel komt gelukkig geen afstel; ze heeft de toets uiteraard een paar dagen later alsnog gemaakt en gewoon een 8.2 gehaald!

De structuur van het hebben van werk -en schooldagen is prettig. De wekker gaat door de weeks om 06.45 uur en uiterlijk om 08.00 uur zijn we alle drie aan het werk of ‘op’ school. Doordat ik een deel van mijn uren onbetaald verlof heb opgenomen werk ik maar tot 13.00 uur, daarna lunchen we gezellig samen in de zon op het dakterras. Na de lunch werkt Mark door tot een uur of 16.00. Tess is meestal ook rond 13.00 of 14.00 uur Portugese tijd (het is hier een uurtje vroeger) vrij. Het is heerlijk om na werktijd nog een lange wandeling te maken, te sporten op het dakterras en/of een drankje te doen op een van de gezellige terrasjes beneden of gewoon te kunnen barbecueën op 1 van de balkons.

‘Ons’ huis staat op een heuvel en afgezien van wat gefluit van vogels, prachtige witte duiven die dagelijkse rondjes over het dakterras vliegen, een waakhond en wat kippen en een geit van de overburen horen en zien we hier niets of niemand. Mark en Tess gaan goed op die rust, ik vind het eigenlijk veel te stil en mis daarin toch wat prikkels. Gelukkig kunnen we de drukte makkelijk opzoeken; als we onze heuvel aflopen zijn we binnen 5 minuten op het centrale dorpsplein waar de terrassen vol zitten en genoeg reuring is.

Het weekend gebruiken we om de omgeving te verkennen, we zitten iets verder naar het westen en dat zie je terug aan de prachtige ruige kliffen. Het is heerlijk om hier een flinke wandeling te maken en de temperatuur is met zo’n 21 graden en volop zon precies goed; niet te koud en niet te warm.

Gisteren zijn we naar de kermis geweest in een naastgelegen stadje; Portimão. Behalve de attracties die je in Nederland kent van de kermis is de kermis hier ook een soort van braderie. Je kan er een complete markt met kraampjes vinden waar je naast allerlei lokale lekkernijen ook huishoudelijke artikelen, ondergoed en bedlinnen kunt kopen. Als je over de kermis loopt is de geur van geroosterde kastanjes niet te missen; geroosterde kastanjes zijn hier trouwens het hele winterseizoen te koop bij straatverkopers die ze op hun ‘mobiele barbecue’ op open vuur vers voor je roosteren en serveren in een papieren puntzakje. Naast de kastanje verkopers staan de verkopers van ‘polvo’, oftewel geroosterde octopus. Wij hebben zowel de kastanjes als de polvo al eens eerder geproefd en zijn er niet zo’n fan van.. dat zijn we overigens wel van de vers gebakken churros; een gefrituurde deegstengel met suiker en kaneel of gevuld met vullingen als witte chocolade, oreo, kinderbueno, raffaello en ander lekkers. Een mega caloriebom maar zo lekker dat je je vingers erbij aflikt! Genoeg reden om vandaag weer een flinke wandeling te maken, waarover in de volgende blog meer te lezen is!