Sinterkerst

Sinterklaas en kerst liepen voor ons een beetje door elkaar heen. Zo mocht Tess haar schoen zetten maar kreeg ze er kerstsokken en een advent kalender in ,ingepakt in kerstinpakpapier, en stond ze kruidnoten te bakken terwijl ze een paar dagen daarvoor de kerstboom aan het versieren was.

O ja we hebben dus dit jaar een kerstboom(pje), geen grote uitbundige boom maar er passen kersthangers en lampjes in en cadeautjes onder. Het is trouwens wel een échte boom, en dat moest Tess even bekopen met een paar dagen een verstopte neus en wat kortademigheid. Niets dat een beetje extra medicatie niet op kon lossen en inmiddels lijken haar luchtwegen gewend en kon er weer een puffer worden weggestreept van haar dagelijkse medicatie lijst. Thuis herstelt ze echt niet zo snel en hebben we om deze reden al sinds haar geboorte een nep boom.

Ook dit jaar had de familie in Enschede weer gezamenlijk lootjes getrokken en was gedicht verplicht, en ook dit jaar kreeg ik in de week voor pakjesavond weer verzoekjes of ik een gedicht kon schrijven voor deze en gene. Uiteraard moest ik daar zeer discreet mee omgaan want niemand mag van elkaar weten dat ze al jaren hulptroepen inroepen. Om zelf ook een beetje het Sinterklaas gevoel te krijgen had Tess een leuke Sinterklaas quiz gemaakt, die we met de familie in Hengelo online hebben gespeeld onder het genot van het nodige Sinterklaas snoepgoed. Alle gezinnen thuis via teams voelt dan toch nog een beetje als samen zijn.

We hebben ook weer een prachtige wandeling gemaakt; tussen twee verschillende stranden die we regelmatig bezoeken ligt een uitgestrekt natuurgebied met een super mooi uitzicht op zee en het strand. Tess zit mega lekker in haar vel en ontpopte zich tot ware (Tw)Engels sprekende reisleidster tijdens deze tocht en met al deze gekkigheid hebben we ongemerkt toch zo’n 2 uur flink gewandeld! Ze wees ons de weg, liep voorop en vertelde allerlei leerzame dingen als in: ‘als je rechts kijkt zie je links niets’ maar toen ze ook nog om een fooi ging vragen voor de begeleidde excursie bleek ze haar eigen rollenspel toch een beetje té serieus te nemen.

Inmiddels is de lockdown zoals deze net na onze aankomst hier was ingegaan opgeheven. Albufeira is nu kleurcode wit en dat betekent dat het tot de gemeenten met het allerlaagste risico behoort. Er is nog wel sprake van een avondklok van 23.00 – 05.00 uur en verder moeten we natuurlijk 2 meter afstand houden en ‘mascara’ (mondmasker) dragen maar we mogen de gemeente in ieder geval weer uit. We hebben hier trouwens net als in Nederland een Corona melder app; STAYAWAY COVID die we uiteraard alle drie op onze telefoons hebben geïnstalleerd en die gelukkig nog steeds geen meldingen heeft gegeven.

Tess volgt via het KPN klassecontactsysteem, op een aantal vakken na, alle lessen online. Één van de lessen die ze niet volgt is techniek. Dit volgt ze in Nederland ook niet omdat het techniek lokaal uiteraard een stoffig lokaal is met allerlei (vloei)stoffen en luchtjes die triggers zijn om flink benauwd van te worden. Wel heeft ze met de docent afgesproken dat ze aangepaste opdrachten die ze op afstand kan doen inlevert. Zo onwijs tof trouwens hoe alle docenten (mee) denken in mogelijkheden, opdrachten aanpassen en zelfs ‘s avonds en in het weekend nog bereikbaar zijn voor vragen van zowel Tess als van ons. Iets wat we enorm waarderen en waarvoor we als blijk van waardering afgelopen week voor alle docenten een (kerst)pakketje hebben laten bezorgen door mijn moeder (die achteraf gezien trouwens ook wel een pakketje had verdiend…. sorry mam! We maken het goed!)

Maar goed, terug naar de opdracht voor techniek; maak drie originele ontwerpen om een pollepel op te bergen en maak een prototype van 1 daarvan plus een fotoverslag. Tess tekende 3 schetsen en daarna moesten we naar de grote supermarkt ‘modelo Continente’ op zoek naar onder andere dik karton, lijm en glitterpennen om het ontwerp tot leven te maken. We zijn hier beperkt in mogelijkheden waardoor Tess erg creatief en inventief heeft moeten zijn om de opdracht uit te voeren. Ze kwam trouwens al snel tot de conclusie dat de uitvoering lastiger was dan ze dacht en volgens haar lag dat natuurlijk volledig aan het feit dat IK te weinig met haar had geknutseld toen ze klein was… en zo weet een puber toch altijd weer de schuld buiten zichzelf te leggen he. Gelukkig slaat het hart van Mark, als echte ‘nerd’ direct sneller als hij iets uit mag denken en uitvoeren dus Tess en Mark waren samen een avondje zoet en hadden meteen wat Quality time samen. Met een super leuk resultaat trouwens, een kookboek met daarin een uitsparing om je pollepel in op te bergen en een standaard om de pollepel in te zetten als je deze gebruikt hebt. Een fotoverslag erbij en het kon ingeleverd worden voor een cijfer. Het heeft haar een 8.5 opgeleverd!

Dinsdag was het 8 december en dat is hier een nationale feestdag, die dag staat in het teken van de onbevlekte ontvangenis van Maria. Tess was geheel toevallig ook een dagje vrij en ik werk op dinsdag altijd een halve dag. Aangezien ik nu de helft van mijn contracturen werk, werkte ik dus nog maar een halve halve dag (snap je het nog?) kortom we hadden ons voorgenomen om er na het werk een leuke vrije dag van te maken. Maar zoals wel vaker met ons werk kwam er van alles tussendoor dat toch écht nog even gedaan moest worden en werd het later en later. Tess bracht dus uiteindelijk de halve dag Netflix kijkend in bad door tot ze er rimpelig van was en had daarna alle tijd om te experimenteren met (mijn) wenkbrauw potlood en eyeliner. Rond 14.00 uur hadden we het eindelijk alle drie zover om te gaan en hebben we de rest van de middag toch nog gezellig doorgebracht op een terras in de haven. Met een heerlijke lunch en een glaasje rosé in de zon op het terras voelt het hier toch een beetje als vakantie.

Jaren geleden heeft Tess oorbellen gehad maar helaas zijn deze door haar slechte weerstand enorm gaan ontsteken. Ze bleef steeds weer abcessen achter haar oor krijgen, die vervolgens door de kinderarts open gesneden moesten worden en behandeld werden met antibiotica en daardoor waren we genoodzaakt de oorbellen eruit te halen. Ze wil al een hele tijd opnieuw oorbellen maar daar zijn we toch extra voorzichtig mee. De afgelopen week benoemde ze weer dat ze toch graag oorbellen wou en dus besloten we er nu maar voor te gaan. Ze voelt zich goed en haar weerstand is hier een stuk beter dan in Nederland dus we gokken het erop! Een tikkeltje gespannen gingen we naar de juwelier in een nabijgelegen winkelcentrum. Gaatjes schieten gaat hier toch wel iets anders dan in Nederland; ouders moeten schriftelijk toestemming geven incl handtekening en Tess en ik moesten beide ons paspoort laten zien en onze namen en BSN nummers invullen op een formulier. Volgens de vriendelijke mevrouw bij de juwelier was dit policy om klachten bij eventuele ontstekingen te voorkomen. Dit wisten we niet dus Mark kon weer terug naar huis om de paspoorten op te halen. Natuurlijk hadden we een andere dag terug kunnen gaan voor de gaatjes maar je moet het ijzer smeden als het heet is hé, of zoals Tess zelf heel stoer zei ‘ik moet niet piepen en het gewoon nu doen!’ De gaatjes zitten erin, over 15 dagen mag ze oorbellen wisselen en dat is precies op tijd om voor kerst mooie oorbellen uit te zoeken. Al ligt er al een super gaaf cadeau voor haar onder de boom, maar daarover natuurlijk pas meer na kerstavond….