Een korte terugblik.

Het jaar 2020 staat voor iedereen synoniem voor ‘het Corona jaar’. Ik weet nog dat we net terug kwamen uit Portugal, ontspannen en vol goede moed omdat het zo buitengewoon goed ging met de gezondheid van Tess. En toen kwam het bericht dat er een besmettelijk en ernstig longvirus rond ging, een virus waarvan mensen met ernstig onderliggende ziektes heel ziek zouden kunnen worden met de dood tot gevolg.

Tess had ruim 4 maanden haar klasgenoten niet gezien en had zich zo verheugd op naar school gaan. Ze is welgeteld 3 keer een halve dag naar school geweest toen het dringende advies kwam om haar in zelf quarantaine te doen omdat het virus voor haar wel eens heel gevaarlijk kon uitpakken. Om het risico nog kleiner te maken voor haar ging ook Mark direct thuiswerken en was ik nog de enige die naar buiten ging om te werken en boodschappen te doen. Op bezoek gingen we niet en thuis ontvingen we geen bezoek meer, behalve voor het raam of op afstand buiten in de tuin. Het virus kwam steeds dichterbij en de stress en paniek sloegen toe, ik durfde ook niet meer te gaan werken in de directe patiëntenzorg en heb mijn toenmalige werkgever gevraagd of ik onbetaald verlof kon opnemen in plaats van mijn, toen al opgezegde, contract uit te werken. Mijn werkgever bood aan om vervangende werkzaamheden te doen vanuit huis. En zo sloten we ons met zijn drieën op in huis, boodschappen werden inmiddels bezorgd dus we hadden geen enkele reden om onze veilige bubbel te verlaten. Als het moet houden we wel een paar weken vol, zeiden we nog tegen elkaar.

Nooit gedacht dat een paar weken een paar maanden zouden worden en beetje bij beetje moesten we die veilige bubbel toch meer gaan verlaten. Mark en ik allebei een andere baan, waarbij thuiswerken absoluut mogelijk was maar het toch ook wel leuk was als we ons gezicht lieten zien, en Tess naar de 1e klas van de HAVO. En wat vonden we het moeilijk om de beslissing te nemen of ze thuisonderwijs zou blijven volgen of toch naar school zou gaan. Inmiddels was het virus al langere tijd in het land, werd er steeds meer bekend en werd het virus gek genoeg ook een soort van vertrouwd. Het was er wel maar omdat we er aan gewend waren geraakt konden we het toch meer loslaten. We besloten dan ook dat Tess vanaf de introductie dag op haar nieuwe school gewoon naar school zou gaan om zo toch de verbinding met een hele nieuwe klas te kunnen krijgen. En terwijl Mark en ik met samen geknepen billen extreem gefocust waren op elk hoestje en elke hoorbare/piepende ademhaling van Tess, leerde zij veel nieuwe mensen kennen en kon ze na 10(!) maanden thuis zitten eindelijk weer een beetje vrij leven. Achteraf zijn we zo blij dat we deze beslissing hebben genomen; ze heeft veel nieuwe vriendinnen gemaakt, gaat lekker in de klas, is de kerstvakantie in gegaan met 0 onvoldoendes en heeft zelfs hier op 2600km afstand dagelijks digitaal contact met vrienden en vriendinnen in Nederland.

Vlak voordat de tweede golf losbarstte in Nederland zijn wij al naar Portugal vertrokken en hier leven we heerlijk in onze eigen veilige bubbel. Het gaat heel goed met de gezondheid van Tess, zo goed zelfs dat we denken dat ze het virus nu ook wel aan zou kunnen als ze het toch onverhoopt krijgt, en hoewel we natuurlijk waakzaam zijn ervaren we nog amper stress en paniek. Als we terugblikken op het jaar 2020 was het voor ons eigenlijk best een prima jaar. Maar om daar positief over te schrijven voelt niet goed tegenover al die zorgmedewerkers die op hun laatste tandvlees lopen, die onderwijzers die zich in allerlei bochten wringen om het onderwijs toch steeds maar weer te regelen, al die horeca mensen die al maanden zonder inkomen zitten, die supermarkt medewerkers die ook een groot risico lopen en ook nog afgeblaft worden door ontevreden klanten en al die jongeren die eenzaam zijn en zich depressief voelen.

Terug naar Portugal; als ik deze blog schrijf is het oudejaarsdag en er zijn strenge restricties. Zo mogen we de concelho (gemeente) t/m zondag niet verlaten, is er oudejaarsavond vanaf 23.00 uur een avondklok en geldt er t/m zondag vanaf 13.00 uur tot de volgende ochtend 05.00 uur een straatverbod. We zijn van de regels, het opvolgen daarvan en ik ben ook eigenlijk altijd goed op de hoogte van de regels maar toch is het me op de laatste dag van dit jaar nog even mis gegaan. Een week of twee geleden heb ik oliebollen besteld bij de Nederlandse supermarkt en die moeten we straks gaan ophalen. Ik had alleen even niet goed door dat het verbod om je gemeente te verlaten al inging op 31 december om 00.00 uur, en laat de supermarkt nu echt net een paar 100 meter buiten onze gemeente liggen. Zoals iedereen die regels overtreedt vinden wij natuurlijk dat we een hele goede reden hebben…. ik bedoel; wat is een oudejaarsavond zonder oliebollen?!

Ik besluit de rit naar de andere gemeente toch te wagen en heb ook al helemaal bedacht hoe ik me uit deze situatie ga redden als ik word tegengehouden door een van de stoere mannen van de ‘Guarda nacional Replublicana’ (politie); lief lachen, ze overtuigen dat een oud en nieuw zonder oliebollen geen écht oud en nieuw is en als laatste troef kan ik ze natuurlijk een ‘oil ball’ aanbieden als smeergeld… al wek ik met dat aanbod wellicht de indruk dat ik denk dat de GNR corrupt is en dat brengt me misschien nog wel verder in de problemen. Een oudejaarsavond zonder oliebollen is nog tot daar aan toe maar een oudejaarsavond in de ‘prisão’ is helemaal triest. Bij Mark opper ik het idee om alleen te gaan, een soort van onnozele manier om het overtreden van de regel minder erg te maken, maar dat vind hij geen goed idee. ‘Ach een jaarwisseling met zijn drieën in de bak is altijd nog gezelliger dan alleen toch?’ Grap ik terug naar een Mark die een gezicht trekt waarop duidelijk is af te lezen dat hij vind dat mijn fantasie weer eens met me op de loop gaat…. Mijn fantasie was duidelijk spannender dan de uitvoering in de praktijk; we reden zonder controle de gemeentegrens over, haalden onze bestelde oliebollen op en reden zonder controle weer terug.

Oudejaarsavond waren we uiteraard binnen met zijn drieën (want straatverbod en avondklok) en keken we onder het genot van heerlijke tapas de Masked Singer oudejaarsavond editie, terwijl we in de familie app druk aan het raden waren wie er in het pak zou zitten. Een paar dagen geleden hebben we leuke handgeschilderde schaaltjes gekocht bij een van de vele pottenbakkers in de buurt zodat we de tapas een beetje gezellig konden serveren. Om 23.00 uur Portugese tijd stroomden de nieuwjaarswensen vanuit Nederland al binnen omdat 2021 daar al was ingegaan. Wij deden nog een paar potjes Dobble ,wat Mark gek genoeg beter af ging met een paar glazen champagne op, en zaten mét oliebollen te wachten tot het 00.00 uur zou zijn en de verwachte vuurwerkshow zou beginnen. Klokslag 00.00 uur werd er welgeteld 1 pot vuurwerk afgestoken, dat waren 10 prachtige seconden, en toen was het op wat blaffende honden in de verte helemaal stil. Om 5 minuten over twaalf waren we bijna ongemerkt het nieuwe jaar ingegaan….

2021 word het jaar waarin we gezellige borrelavonden, verjaardagen en barbecues gaan inhalen, het jaar waarin we niet meer als eerste denken ‘dat is geen 1,5 meter afstand’ als we op tv mensen op een feestje zien, het jaar waarin we zelf weer op de bar dansen en het jaar waarin we knuffelen tot het ongemakkelijk word!

Namens ons alle drie de allerbeste wensen voor 2021!