De week van kerstmis

Het was een beetje een rare week afgelopen week. Op onze Social media kanalen en in allerlei app groepen zat de kerstsfeer er bij familie, vrienden en collega’s goed in, maar hier voelen we het kerstgevoel niet zo. En of het nu door de zon, de temperatuur of omdat we maar met zijn drieën zijn komt, weten we eigenlijk niet zo goed. We hebben er wel alles aan gedaan om het kerstgevoel te creëren, we hadden cadeautjes, kerstversiering én we zijn op verzoek van Tess nog een nieuwe kerstoutfit gaan kopen… wel met korte mouw en blote benen!

Kerst stress kennen we hier trouwens ook niet en dát is wel heel erg fijn! Terwijl we op het RTL nieuws de dag voor kerst, files in de Albert Heijn en boodschappenlijstjes van 3(!!!) A-4tjes groot zien, komen wij aan bij de supermarkt waar hooguit 10 auto’s op de parkeerplaats staan. Binnen is het iets drukker dan normaal maar het lijkt nog steeds niets op de kerst drukte in de Nederlandse supermarkten.

Mark en ik zijn absoluut geen koks, en we maken er nooit een geheim van dat we in weekenden en met feestdagen liever buiten de deur eten, eten halen of laten bezorgen maar besloten ons er toe te zetten om dit jaar zelf aan de slag te gaan in de keuken! We kochten een hele kip , die je hier met ingewanden én nek/kop inclusief snavel koopt, en een stuk varken waarvan we tegen Tess zeiden dat het spare ribs waren maar waarvan we eigenlijk geen idee hadden waar het vandaan kwam. We hadden überhaupt geen idee hoe we dit vlees gingen klaar maken maar kochten er het een en ander aan verse knoflook, kruiden etc bij én een citroen want zoiets had ik Tv kok Hugo wel eens zien doen. Alles door elkaar husselen, over de kip wrijven, de restjes erin en een uurtje de oven in! Zo makkelijk kan het zijn.

Op kerstmiddag gaan we normaal gesproken met vrienden borrelen in de stad maar dit jaar besloten we in de zon, bij 22 graden, de fles Glühwein die we hadden gescoord op te warmen en daarbij een chocolade kerstkrans te eten die eigenlijk direct wegsmolt. Vanaf het balkon gingen we even gezellig FaceTimen met de ouders van Mark en zijn jongste broertje met vrouw & kids, vooral leuk om onze nichtjes Roos & Fien weer even te spreken en zien.

Kerstavond aten we de ‘spare ribs’ ,die boven verwachting, goed gelukt waren en pakten we onze cadeautjes uit. In Nederland is kerst voor ons altijd een gelegenheid om flink uit te pakken, IPhone, Applewatch, niets is te gek. Dit jaar ontbrak het kerstgevoel én de financiën waardoor we ons normaal laten meeslepen dus gingen we voor souvenirs . Tess kreeg een leuke ketting, ik een horloge van kurk (waar de Algarve om bekend staat) en Mark zijn lang gewilde ‘ assador de Chouriço’ ook wel Portugese worstgrill genoemd. Dit is een ovale ovenschaal van keramiek met dwarsbalkjes. In het schaaltje giet je een brandbare vloeistof (in ons geval Whisky) en op de balkjes leg je een ‘enchido’ (worst zoals bijv chouriço, de Portugese en niet de Spaanse) die je iets insnijdt en dan steek je de vloeistof aan. In een paar minuten rooster je de worst krokant en bruin.. én smullen maar!

Eerste kerstdag genoten we in de zon van een heerlijke kerstbrunch, gingen we FaceTimen met de ouders van Carmen en de rest van het gezin en speelden we ‘s middags een potje ( of 3, om te revancheren) Rummikub en aten we ‘s avonds een heerlijke gevulde kip uit de oven met een chocolade fondue als dessert! De heerlijke Portugese wijnen maakten dit kerstmaal af.

Tweede kerstdag kennen ze hier niet en omdat Mark wel vrij was konden we er fijn op uit trekken. We besloten 45 minuten te rijden( nog steeds is alles hier 45 minuten rijden) en maakten een wandeling in Fonte Benémola. Een prachtig natuurgebied met stukken waar flink geklommen moet worden en waar het door de regenval van vorige week moeilijk was om droge schoenen te houden. We maakten een wandeling van 2 uur! En bij Tess geen kuchje en geen piepende ademhaling gehoord. Geen zere benen, geen duizelingen. Ze liep de hele tour omhoog alsof het niets was! Klom over de rotsen om het water over te steken en trok een sprintje toen de waarschuwingsborden ons lieten weten dat er slangen leven in dit gebied.

‘S avonds genoten we nog even van onze nichtjes Lieke, Sophie en Nienke toen we gingen FaceTimen met Mark’s oudste broer en zijn vrouw. Het is echt waar… met de feestdagen mis je de mensen waar je van houdt het meest. Maar als we voor het slapen gaan een momentje van bezinning hebben en denken aan hoe ontzettend goed het hier gaat met Tess en hoe wij als ouders daar van genieten, verdwijnt het gemis van familie & vrienden weer naar de achtergrond. Waarschijnlijk voor even… want oud & nieuw komt er aan! Dat schijnt overigens een enorm spektakel te zijn hier in Albufeira. Daarover meer in de blog van volgende week!