Deze blog heeft door drukte iets langer op zich laten wachten; het digitale onderwijs van Tess is weer opgestart, Mark en ik hadden beide drukke weken met werk en de sociale contacten vanuit Nederland worden naar mate we langer weg zijn steeds meer. Maar goed; hier een nieuwe update van ons wel en wee onder de Portugese zon!
Je leest het goed, ik schrijf zon! De dagen na de vorige blog gingen de temperaturen omhoog en werden we weer wakker met stralend blauwe luchten waaraan de zon in al zijn (of haar?) kracht stond te ‘shinen’. Diezelfde dag gingen in de Portugese media geruchten over een strenge lockdown; de president was te soepel geweest met kerst waardoor de COVID-19 besmettingen in rap tempo opliepen. Waarschijnlijk zouden alle winkels, behalve de essentiële winkels, dicht gaan voor in ieder geval 4 weken. We besloten daarom die dag nog één keer een bezoekje aan de pottenbakker te brengen zodat we souvenirs voor het thuisfront konden kopen. De eigenaresse vertelde ons in haar beste Engels over de strenge lockdown en het gebrek aan financiële steun van de overheid. Ze was zichtbaar blij met onze aankopen en pakte ze met passie en liefde voor haar vak, stuk voor stuk met al haar aandacht feestelijk in. Toen ze ons het wisselgeld wilde geven en we zeiden dat ze dat mocht houden welden de tranen op in haar ogen. Na ons vertrek zou de deur van haar winkeltje op slot gaan, niet wetend voor hoe lang.
De term essentiële winkel is hier ook echt essentiële winkel; alleen apothekers, supermarkten en tankstations zijn open. In deze essentiële winkels moeten alle producten die niet essentieel zijn uit de schappen, ‘ dat is namelijk wel zo eerlijk tegenover de winkels die moeten sluiten’ aldus de president. Daarnaast mogen er in die winkels nog maar 5 mensen per 100m2 meter naar binnen en moeten ze door de week om 20.00 uur en in het weekend om 17.00 uur sluiten. De kapsalons en schoonheidsspecialisten zijn dicht, thuiswerken is verplicht en er staan boetes op voor zowel de werknemers als werkgevers als ze zich er niet aan houden. Sterker nog; bedrijven met meer dan 250 medewerkers moeten papieren aanleveren waarop staat welke medewerkers fysiek aanwezig moeten zijn en waarom, sta je niet op die lijst? Dan werk je dus thuis! De scholen en horeca zijn gesloten, er geldt een verbod om in het weekend tussen gemeentes te reizen en stranden en parken zijn alleen nog geopend om doorheen te lopen; zitten op een bankje in het park is dus niet toegestaan. Ook de speeltuinen voor de kinderen zijn met rood/wit lint afgezet. Uitzonderingen worden nauwelijks benoemd of besproken; je blijft gewoon binnen! Tenzij je boodschappen moet doen of een wandeling maakt rondom je huis. En dat laatste dan met mondkapje op, ja ook buiten en ook als er verder niemand op straat is. Draag je geen kapje? Dan kan je een Corona boete verwachten. Die liggen hier overigens tussen de 200 en 1000 euro!!
Enfin, de laatste dag voor de lockdown hebben we alle drie de middag vrij genomen. Zo konden we nog één laatste keer heerlijk lunchen bij onze ‘vrienden’ in de haven en daarna door naar Loulé om nog één keer schandalig te shoppen! Winkels als de Bershka, Stradivarius en Pull and Bear zijn favoriet bij Tess maar hebben we in onze woonplaats in Nederland niet. De nieuwe voorjaarscollectie was net binnen dus ze is goed geslaagd, het is maar goed dat we dit jaar met de auto zijn in plaats van met het vliegtuig!
En nu zitten we dus middenin de strenge lockdown en is de situatie rondom COVID hier in Portugal enorm schrijnend. Daar waar ze de eerste golf het beste jongetje van de klas waren, zijn ze nu een soort van afgegleden van het gymnasium naar praktijkonderwijs. We tikken hier de afgelopen dagen de 15.000 besmettingen per dag aan, en hoeveel er daarvan ‘maar’ zo’n 450 per dag van in de Algarve zijn, zijn het er veel te veel. Patiënten vanuit Lissabon worden vervoerd naar een noodhospitaal dat hier iets verderop in Portimao is opgebouwd omdat de IC’s overvol zijn; ambulances staan in de file voor de entree van de ziekenhuizen te wachten. De boosdoener lijkt allang niet meer alleen de versoepelingen met kerst te zijn, maar de Britse variant doet ook een flinke duit in het zakje. Niet zo gek ook; er waren in de kerstvakantie veel Britse toeristen en veel Portugezen die in het VK wonen kwamen voor de feestdagen terug naar Portugal om hun familie te bezoeken. Tel daarbij op dat we die ene week met hele lage temperaturen hebben gehad, waarin iedereen binnen ging zitten, en je hebt de ideale kans gecreëerd voor het virus om genadeloos toe te slaan.
De hoge besmettingscijfers en het feit dat er geen plek meer is op de intensive cares zorgden ervoor dat we voor het eerst in maanden weer spanning/stress voelen en ons zorgen maken om de gezondheid van Tess. Als zij Corona op loopt kan het heel verkeerd uitpakken… en toch hebben we besloten nog te blijven. We beperken ons tot één bezoek per week aan de supermarkt (waarbij Tess niet mee gaat) en leven hier in onze eigen bubbel, we hebben geen enkel contact met andere mensen en gaan alleen daar wandelen waar we vrijwel niemand tegen komen. Verder genieten we in de zon op ons balkon van de schone gezonde zeelucht en zoals Rutte adviseert; wassen we onze handen stuk!
Weer een prachtig geschreven blog, pas goed op jullie zelf en vooral op Tess.
Groet Koos