Met nog een paar dagen voor Kerstmis was het kerstgevoel voor ons nog ver te zoeken. Hier geen donkere dagen voor kerst, niet uitwaaien in het bos en opwarmen met een kop hete thee en kerstkransjes. Geen mooi versierde boom op onze oude slee met daarover heen een bedje van nep sneeuw, terwijl ‘its beginning to look a lot like christmas’ van Michael Bublé door de speakers klinkt. Maar hier ook geen belachelijke drukte in de supermarkt, bij de bakker of bij de slager. Waar de Portugezen hun kerstboodschappen doen weten we niet, maar ook de dag voor kerst is het hier rustig in de supermarkt en is de 2 meter afstand prima te handhaven.
Ons weekend kon vorige week niet beter beginnen, we kregen namelijk onverwacht toch nog bezoek! Dat mijn ouders al in de zomer vliegtickets hadden geboekt om ons weer te bezoeken wisten we al, maar dat idee kwam natuurlijk op losse schroeven te staan door het oranje reisadvies en we waren er eigenlijk al vanuit gegaan dat we elkaar niet zouden zien.
Sinterklaas en kerst liepen voor ons een beetje door elkaar heen. Zo mocht Tess haar schoen zetten maar kreeg ze er kerstsokken en een advent kalender in ,ingepakt in kerstinpakpapier, en stond ze kruidnoten te bakken terwijl ze een paar dagen daarvoor de kerstboom aan het versieren was.
Portugal is echt een prachtig land en de bevolking is meer dan vriendelijk en gastvrij maar er zijn ook enorm veel verschillen met Nederland. Zo zijn ze hier over het algemeen ontzettend ‘tranquila’. En dát is nou net even iets waar wij Nederlanders niet echt in uitblinken. Je wordt hier wel gedwongen mee te gaan in de rustige flow. Al is het alleen al omdat de caissière bij de supermarkt alle tijd neemt om rustig je boodschappen langs de scanner te ‘bliepen’ of omdat een restaurant of winkeleigenaar op een zonnige dag gewoon besluit thuis te blijven en je voor een dichte deur laat staan. Een groot voordeel van deze levensstijl is wel dat je aanzienlijk minder gestresst bent en die verminderde stress beginnen we hier ook te ervaren, al blijven er natuurlijk uitzonderingen…
Afgelopen week begon met een missie; Tess had namelijk voor vertrek naar Portugal maar liefst 3 kilo(!) vacuümverpakte ‘oma kaas’ meegekregen van oma Hengelo, maar we waren de kaasschaaf vergeten mee te nemen uit Nederland. Er moest dus een kaasschaaf komen en dát blijkt nogal een lastig te vinden gebruiksvoorwerp hier in Portugal. Portugezen kennen vele heerlijke kaasjes, veelal van schapen -en geitenmelk, maar de zachte kaasjes smeren ze op brood en de harde kazen snijden ze lekker dik af om als tussendoortje te eten. Nadat onze zoektocht in Portugese winkels en op Portugese webshops niets opleverde en we de moed bijna opgaven kwamen we op het geniale idee om gewoon even een berichtje te sturen naar de Nederlandse supermarkt hier een paar kilometer verderop. En ja hoor… daar hadden ze een kaasschaaf voor ons!
Toen we vorige week aankwamen bij het appartement waren we blij verrast om te zien dat de verhuurster een aantal leuke accessoires had aangebracht in het appartement om het geheel wat gezelliger en huiselijker te maken. Vorig jaar misten we een stofzuiger in het appartement, voor ons een vrij essentieel apparaat gezien de stof allergie van Tess, en deze had ze (mede) naar aanleiding van mijn feedback aangeschaft. Toen we ook nog een heerlijke fles champagne, ijsjes voor Tess in de vriezer én een lief handgeschreven welkomstbriefje vonden in de keuken wisten we meteen weer waarom we opnieuw voor dit fijne appartement van deze lieve verhuurster hadden gekozen. Het voelt zelfs een klein beetje als thuiskomen…
Met een versecappuccino to Go gingen we op weg naar Parijs. Door de lockdown in Frankrijk was er echt bijna niemand op de snelweg, dus dat reed lekker door. Rondom Parijs hadden we wel even vertraging omdat er COVID-19 controles waren. We werden er gelukkig niet uitgepikt en konden doorrijden.
Nadat we afgelopen week volledig Corona proof op afstand een ‘kofferbak-afscheidsfeestje’ gaven voor familie, vrienden en buren zijn we gisteren begonnen aan onze reis. Dat was geen dag te vroeg want de laatste week was voor Tess de koek écht op en dat resulteerde woensdag nog even in een flinke longaanval waar ze goed ziek van was…
De papierwinkel is aangeleverd én goed gekeurd, de huur van de eerste maand van het appartement is betaald en de zomerkleding is uitgezocht! Kortom; de voorpret is nu echt begonnen!
Het is inmiddels een aantal maanden geleden dat we onze laatste blog schreven. Daarin was te lezen dat Tess en ik eerder dan gedacht met mijn ouders terug gingen naar ons koude kikkerlandje omdat we (oké…ik!) het thuisfront zo ontzettend misten en het plezier er echt helemaal vanaf was.
