Het afscheid nemen van Mark viel dit keer erg zwaar… al geldt dat eigenlijk alleen voor mij en niet voor Tess. Sterker nog, Tess heeft ons inmiddels zelfs laten weten dat ze eigenlijk niet meer terug wil naar Nederland. Jaren hebben Mark en ik gespeeld met het idee te emigreren voor Tess. Familie, vrienden, werk en ons fijne huis achter laten voor een onbekend land waar we alles opnieuw op zouden moeten bouwen en steeds besloten we het niet te doen, juist voor Tess! Ironisch wel hè..
Na de kerstdagen blog beloofden we een oud & nieuw blog. Deze liet langer op zich wachten want Mark was in Portugal en Tess had schoolvakantie dus we konden even volop van elkaars gezelschap genieten. En dat hebben we gedaan!
Het was een beetje een rare week afgelopen week. Op onze Social media kanalen en in allerlei app groepen zat de kerstsfeer er bij familie, vrienden en collega’s goed in, maar hier voelen we het kerstgevoel niet zo. En of het nu door de zon, de temperatuur of omdat we maar met zijn drieën zijn komt, weten we eigenlijk niet zo goed. We hebben er wel alles aan gedaan om het kerstgevoel te creëren, we hadden cadeautjes, kerstversiering én we zijn op verzoek van Tess nog een nieuwe kerstoutfit gaan kopen… wel met korte mouw en blote benen!
Kerst stress kennen we hier trouwens ook niet en dát is wel heel erg fijn! Terwijl we op het RTL nieuws de dag voor kerst, files in de Albert Heijn en boodschappenlijstjes van 3(!!!) A-4tjes groot zien, komen wij aan bij de supermarkt waar hooguit 10 auto’s op de parkeerplaats staan. Binnen is het iets drukker dan normaal maar het lijkt nog steeds niets op de kerst drukte in de Nederlandse supermarkten.
Na een stormachtige nacht met harde rukwinden, regen buien én heel harde onweer worden we maandagochtend al heel vroeg wakker. Of het nou van het slechte weer kwam of van de kriebels in onze buik omdat we Mark op gingen halen laten we even in het midden..
We reden richting Faro AirPort en zagen nu het licht was pas goed hoe het vannacht tekeer is gegaan, afgewaaide stukken palmboom, verstopte putten en ambulances & brandweerauto’s reden af en aan. Overal werd gewaarschuwd voor slipgevaar op de weg én daar waar de Portugese rijstijl normaal veel weg heeft van een rondje op de kartbaan werd er nu wel heel erg langzaam en braaf gereden door de Portugese weggebruikers. Als echte Hollander ben ik natuurlijk gewend te rijden met regen dus pakte ik wel de linker baan en om 09.30 uur kwamen we aan bij het vliegveld waar de vlucht van Mark ruim een half uur te laat aan kwam door het slechte weer. Inmiddels was het wel weer droog en leek de lucht al weer iets op te klaren. Als Mark de aankomsthal uitloopt wacht ons een verrassing; hij is namelijk niet alleen!
Toen we vorige week naar de hobby winkel zochten zagen we dat er iets kerst-achtigs werd opgebouwd voor het ‘municipal’ in Albufeira. We besloten daarom vorig weekend daar naartoe te gaan om te kijken wat het precies was. Er staat gewoon een echte schaatsbaan op het plein voor het gemeentehuis. Hoe leuk is dat!
Mark is nu een week weg en het voelt bijna raar om te zeggen maar Tess en ik hebben het ook zonder hem wel naar ons zin (sorry Mark). Natuurlijk missen we hem, en hij ons, maar we FaceTimen elke avond én het feit dat zijn directe collega Maurice ons elke ochtend vanaf kantoor een foto van hem appt maakt natuurlijk heel veel goed 😉
We zaten er eigenlijk al een dag of 3 tegenaan te hikken en zoals altijd in vervelende situaties gooiden we er een flinke dosis galgenhumor tegenaan om het wat luchtiger te maken. Maar nadat we gistermiddag nog een heerlijke dag samen hadden, picknickend op een strandje waar we helemaal alleen waren, werden we vanmorgen alle drie toch net iets minder vrolijk wakker.
Na twee dagen met hele harde wind en af en toe een korte regenbui worden we wakker van de meeuwen die al vroeg op zijn. Als we het rolluik van de slaapkamer omhoog doen zien we een stralende zon aan een bijna onbewolkte lucht. Het is met 14 graden nog wel een beetje fris op het balkon dus ontbijten doen we binnen.
S middags besluiten we naar Lagos te rijden, als we iets al hebben geleerd hier dan is het wel dat alle plaatsen waar we naartoe willen 45 minuten rijden is. Ondanks dat onze tolbadge inmiddels eindelijk geactiveerd is laten we Google Maps toch vaak tolwegen vermijden.. we zijn tenslotte wel zuinige Nederlanders! Na een klein uurtje rijden, wat echt geen straf is in deze omgeving, rijden we de parkeerplaats op voor de ‘grote’ kermis in Lagos waarover we hadden gelezen op internet.
Het is 07.30 uur en Tess zit al netjes ‘in de klas’. Af en toe zegt ze iets, een antwoord op een vraag van juf of een van haar klasgenoten. Thuis gebruiken we het KPN klassecontactsysteem ook, maar nu we ruim 2500 kilometer van school vandaan zijn beseffen we eigenlijk pas goed hoe fijn deze technologie is. Mark zit, in het zonnetje op het balkon, ook te werken. Toch fijn dat hij kan werken op afstand zodat hij nog even bij ons is en we samen onze draai kunnen vinden hier in Portugal.
Om 05.30 uur worden we door mijn ouders ,met de nodige knuffels, uitgezwaaid op Eindhoven AirPort. We waren al online ingecheckt dus konden we snel door naar de bagage drop-off waar onze (iets) te zware koffers toch door mogen zonder bij betalen (#transaviaservice 😉).
Bij de douane word de rugzak van Tess er uit gepikt voor een drugstest, tussen al die pufjes/pillen/sprays zitten geen verdovende middelen dus we mogen door. Nog even een lekkere Caramel Macchiato van de Starbucks halen voor in het vliegtuig (die vervolgens niet mee mag aan boord en dus naar binnen word geklokt zonder er echt van te genieten) en dan zijn we klaar om te boarden.
